(دل شکسته)

 

در حدیث قدسی آمده است که خداوند فرموده :«من نزد دل شکستگانم»

 

هر گاه پیامبر اسلام (ص) دعا و نیایش می کرد، مانند بینوایی که دست نیاز و طلب گشوده است و غذا

 

 می خواهد دست نیاز به آستان خداوند بلند می کرد.

 

این حالت نیاز است که رحمت را نازل می کند و نگاه عنایت خدا را به سوی نیایشگر بر می گرداند؛ و

 

بزرگی در همین فروتنی است و عزت در سایه ی همین خاکساری .

 

«الهی ماندگان را چراغ راهی ؛ راندگان را ملجا و پناهی ، اگر راه دهی و راه به بارگاه دهی از دیدگان اشک

 

شوق می ریزد و شوقت شور دعا برمی انگیزد.

 

دست نیازمان به آستانت و از آیه و دل رمیده به سویت باز آید.

 

الهی چنان کن که بسته گردیم و خسته نگردیم ،خسته گردیم و از تو بر نگردیم...

 

دعا رو کردن بنده به درگاه خداوند است و اجابت درواقع رو کردن خداوند به بنده است.اگر مفهوم دعا و

 

استجابت در دل جای گیرد ، حالت دعا و نیایش پدید می آید.گاهی خدا صدایش را می شنود و جواب می دهد؛

 

وگاهی جواب دادن را به تاخیر می اندازد تا صدای نجوا و نیایشبندهد را بیشتر بشنود.

 

به هنگام تاخیر استجابت نباید چندان نگران و نا امید شد،گاهی صلاح بندهد را بهتر می داند.گاهی هم تاخیر

 

از آن روست که در حدیث امده است :«گاهی خداوند اجابت دعای مومن را به تاخیر می اندازد چون مشتاق

 

دعای اوست.

 

به هر حال،حال را هم باید از خدا خواست که او « محول الاحوال » دگرگون کننده ی حال هاست.

 

 

 

 



نظر  

نوشته شده توسط کارشناسی اقامه نماز و معارف اسلامی-مدیریت آموزش وپرورش شاهین شهر در سه شنبه 89/6/9 ساعت 2:22 عصر موضوع | لینک ثابت